ScubaTimo

Pagina over duiken en reizen in binnen- en buitenland

Website about scuba diving and traveling around the globe

Strijenham: Poortvliet

Aanpassen aan de Oosterschelde na een korte reis naar Spanje, Estartit zal niet lang duren, want nog geen week na de vier zalige duiken op de Medes eilanden ga ik al een duikje doen in Nederland. Roel, Jurgen en ik hebben gisteren beslist om richting Strijenham te rijden en daar eens te gaan kijken of er daar sepia's te zien zijn. We hebben de noordkant gekozen van de Oosterschelde, want de wind staat NNO en toch drie a vier beaufort, dus dan ben je best dat je op de noordkant duikt en niet op de zuidkant. We hadden graag naar Goes Sas geweest, maar dat ligt verkeerd voor deze windrichting. Vertrek bij Jurgen om tien uur, iets voor tien eigenlijk en van daar gaan we vullen. Roel en ik hadden geen tijd gehad om onze flessen te vullen, dus richting Sint-Niklaas en daar in het vulstation aan recreatieoord De Ster flesjes vullen. Er is daar een vulstation dat 7 op 7, 24 uur per dag geopend is. We zijn er op twintig minuten en dan rijden we verder naar Nederland via de E34 naar Antwerpen en dan zo naar Poortvliet, de Polderdijk. We passeren via Oesterdam en daar is weinig volk, maar toch rijden we verder zoals afgesproken naar Strijenham. We zijn er goed op tijd voor de kentering, hoewel dat hier niet echt nodig is, maar we vinden het best om dit in het begin van het seizoen wel te doen.

We maken ons klaar om iets voor twaalf en dan kunnen we om kwart over te water. Het is hier nog even wandelen, maar dat is goed voor de fysiek. Het is laag water en dus kunnen we via de trap makkelijk te water en starten. Roel neemt de duikleiding, ik hang rechts van hem en Ju links, hopelijk zien we iets. We zakken tot een vier meter en Roel heeft wat last om onder te blijven: hij heeft een onderpak van vijf millimeter en een duikpak van zeve, dus heeft net iets te weinig gewicht mee. Snel een kilo bijsteken van Ju en dan nog eens proberen. We zakken, nu gaat het goed en we zitten ineens zonder het te weten op veertien meter. Tja, veel is hier niet te zien. Even wat naar links duiken en dan proberen wat dieper, maar het is enkel zand dat we te zien krijgen. Er zitten wel heel veel en heel grote millenniumslakken, dus dan zien we toch iets. Het misnte dat je hier beweegt zorg je voor stof voor jezelf en je buddy's, dus niet echt interessant. We gaan dan iets dieper kijken, maar daar is het hetzelfde. Maar toch zien we hier een kleine sepiola: zalig, kort, want dan verdwijnt die in het zand en zien we hem niet meer terug. We duiken zo tussen de krabben die opspringen en de kleine visjes die wegzwemmen van ons tot een minuut of 25 en dan keren we om. Roel probeert het nu een beetje minder diep en ja hoor, daar is dan vanalles te zien.

We spotten een bruine plooislak die eieren aan het leggen is en een groene wierslak en tussen de oesters en dergelijke zien we echt veel millenniumslakken. Die zijn echt wel veel aanwezig vandaag. Niet de meest elegante en mooie slakken, maar we zijn wel blij dat we iets te zien krijgen. Een paar grondels zitten leuk bij elkaar in een lege oesterschelp en hetgeen we het meeste zien, zijn honderdduizend partikels, want volgens wat we gehoord hebben is de bloei al volle bak bezig. Met de milde winter en het mooie weer van de laatste weken is dat niet echt verwonderlijk. Maar we trekken er ons niet veel van aan. De duik is rustig, gewoon genieten en kijken naar de heremietkreeften, de gewone kreeftjes en de kleine grondels en dergelijke die hier zitten. Een zeedonderpad passeert ook de revue en we zijn ondertussen al veertig minuten onderweg. Voor de twee in natpak wordt dit dan toch al wel wat frisser, dus we gaan stilaan richting safety stop. Nog even drie minuten op vijf meter hangen, vooral vor Ju, want ik hing het minst hoog en mijn safety stop was eigenlijk al gedaan toen Roel teken deed. Na een vijftig minuten en een heel rustige duik waarvan het tweede deel het beste was komen we uit het water. Terug langs het pad naar de parking, daar ons omkleden en dan kunnen we vertrekken. Terug naar huis om daar nog iets te drinken en logboeken in te vullen. Alles verloopt vlot, ook het Duveltje drinken achteraf en dan doe ik de toer om iedereen af te zetten. Aagje was bij Evy en Arne gebleven, dus snel iedereen thuis afzetten en alles is dik OK voor deze zonnige zaterdag. Mijn spullen waren toen al afgespoeld en opgehangen, dus dat is ook al klaar. Volgende week terug een duikje en hopelijk werkt de wind dan beter mee en de sepia's ook, want die hebben we niet gezien.

Tholen, Strijenham: Blijven oefenen met droogpak

Het is vandaag een prachtige lentedag met temperaturen in het binnenland tot bijna twintig graden. Aan de kust en dus ook aan de Oosterschelde is het iets minder warm en daar kan het een graad of zestien - zeventien worden. In de ochtend waren er al een paar Passioned Divers naar Gorishoek geweest om daar de duikplaats eens te gaan verkennen. In de namiddag doen er nog drie een tweede duik: Andy, Mark en Pascal. Timo vertrekt thuis rond half twee want de anderen zullen op Strijenham toekomen rond half drie. Timo is op tijd, de anderen laten nog een klein uur op zich wachten. Het vulstation bij Gorishoek is niet van de snelste. Uiteindelijk komen ze er toe en Timo heeft al een uurtje in de zon gelegen. Het is best aangenaam zo even hoofd leeg en gewoon genieten. Zijn materiaal is al klaar en wanneer Andy, Mark en Pascal eraankomen, maken zij zich ook klaar en een dik half uur later kunnen we te water. Hier kunnen we ook buiten de kentering duiken, dus dat zal geen probleem opleveren. Andy duikt met Timo, Mark en Pascal duiken samen. De wandeling van de parking over de dijk, langs de dijk naar de trap duurt maar vijf minuutjes, maar met een dik onderpak en een droogpak is het wel zweten tegen dat we er toekomen. Dan geeft het water een heel erg goede afkoeling.

We doen in het koude water onze vinnen aan en kunnen dan al snel de duik starten. Timo heeft drie kilo meer mee dan de vorige keer in de Put van Ekeren en dat zou voldoende moeten zijn om hier op zijn gemak te kunnen duiken. Even is hij wel onder de indruk van de omstandigheden. Het water is een frisse acht graden, het zicht is niet zo goed met slechts een meter of twee drie en Timo heeft zijn buoyancy nog niet volledig onder controle - het is dan ook pas zijn tweede duik met een droogpak. De eerste tien minuten gebeurt er niks, behalve veel stof maken, maar dan lukt het beter en ligt Timo ook beter uitgetrimd in het water. We spotten een paar zeedonderpadden en een paar zeedruifjes die we even proberen te volgen met de lampen. Die geven een mooie kleur af in de lamp. Het lijken wel ufo's zoals die door het water dansen met rode, gele, groene en paarse kleuren die constant door de anders doorzichtige beestjes gaan. Een echt mooi zicht. Er is nog niet zo heel veel leven hier in de Oosterschelde, maar we hopen op een snotolf of een vroege sepia. Spijtig genoeg spotten we er geen deze keer. Andy neemt de duikleiding en Timo is dan wel heel erg op zijn gemak. We bereiken na een kwartier het diepste punt van een twintig meter en dan gaan we langs de wand stilletjes terug naar boven. Even duiken we over zand en dan weer over het rif met de typische oesters en dan weer over zand. Timo spot als eerste een vlokkige naaktslak, maar iets verder zien we er nog twee. Deze vuil-witte slakken met lange 'haren' zijn echt prachtig en deze twee exemplaren zijn mega-groot. Ze lijken wel tien centimeter: de grootste die Timo al gezien heeft hier in de Oosterschelde. We bekijken de twee slakken van iets dichterbij en zien dan ook dat er een beetje verder het legsel ligt van deze slakkensoort. Andy en Timo zijn echt blij met deze spot. Iets later nog een mini petieterig klein groen wierslakje en dan doet Timo teken dat hij aan honderd bar zit.

We zijn dan al vijfenveertig minuten onderweg met deze duik en geen van ons beide heeft het koud. Goed dat het droogpak goed dienst doet. We duiken nog even terug naar tien meter hangen boven de oesters, maar zien niks speciaals meer, behalve een grote zeeanjelier. In het schijnsel van de lamp is het ook steeds een mooi zicht met die bloemdieren. Vanop tien meter gaan we naar iets hoger tot een meter of vijf en daar starten we onze safety stop. Drie minuten later met toch een klein beetje stroming kunnen we de duik stoppen. We hebben een leuke duik gehad, Timo heeft veel bijgeleerd qua droogpakduiken en na eenenzestig minuten houden we het voor bekeken. We stijgen heel rustig op terwijl we de lucht uit het droogpak laten ontsnappen en we komen op een paar meter van de trap uit. Bedankt om zo goed te navigeren Andy, maar ja als je zo een ervaren instructeur bent, ga je niet voor minder. We stappen terug naar de auto en kunnen alles aftuigen. De weg heen was veel en veel warmer, maar nu zijn we goed afgekoeld door het frisse water en valt het allemaal wel goed mee. We plaatsen alles terug in de auto's en praten nog wat over koetjes en kalfjes. Een uurtje later keren we terug naar België en stoppen even in Ekeren om snel nog iets te drinken en de logboeken in te vullen. Het is al donker wanneer iedereen naar huis terugkeert, maar we hebben een leuke dag of namiddag gehad. Leuk om terug eens in de Oosterschelde te hangen. Volgende week terug buddy's?

Woensdag 21 juli 2010: Duik net buiten kentering op Strijenham

Vandaag gaat niet iedereen mee, enkel Timo en Roel hebben tijd en zin om een duikje te doen. Het is kentering om 18:35, dus afspraak was dat Timo Roel gaat oppikken tegen ongeveer half vijf. De duikplanner Timo heeft even een zwak moment, want is 20 minuten te laat: zijn verstand stond een beetje af op deze dag verlof. Origineel plan was op Vuilnisbelt te duiken, maar omdat we nog de flessen moeten vullen op deze Nationale Feestdag zal dat niet lukken. We gaan vullen bij Blue Voyage Diving in Gorishoek, dat is niet zo ver van Strijenham. We kunnen daar met volle flessen pas vertrekken om iets over zes, dus een echte kenteringsduik is niet meer mogelijk. Het wordt dus Strijenham, snel de planning even aanpassen. Op ongeveer tien minuten zijn we ter plaatse, bijna geen auto's, dus druk gaat het niet zijn. Op Oesterdam zagen we al een hele bende auto's en campers staan, dus sowieso off-limit vandaag. Dus Strijenham.

We talmen niet om ons klaar te maken, doen een snelle buddy-check en kunnen dan de lange wandeling aanvatten naar de trap waar we te water moeten gaan. Een klein bootje ramt bijna een duiker die aan de oppervlakte hangt: die was serieus kwaad: met recht en reden natuurlijk. Toch wat oppassen waar je hier een opstijging maakt. De Oosterschelde ziet er goed uit en het water is kalmpjes, denken we van bovenaf. De zon komt af en toe eens kijken tussen de schaarse wolken. Het is een lekker weertje, hoewel ze serieuze storm hebben voorspeld. De vorige jaren was het op de Belgische Nationale Feestdag echt slecht weer, dan doken we in Scharendijke. Nu meer geluk dus. We gaan te water een 10 minuten na de kentering, om 18:45, alles verloopt vlot en we merken direct dat het water stilstaat, dus we zitten nog niet zo ver buiten de kentering. Oef, een geluk. We duiken echt pal naar het zuiden, komen op ons diepste punt tegen de 13 meter, al na een minuut of tien. Daar hangt veel zand in het water en er is niet echt megaveel te zien. We duiken over een zandbodem en de kleine visjes springen weg in het licht van onze lampen.

De stroming is nog te doen, niet erg hard, dus we zijn goed op ons gemak. Op het zand zien we af en toe een zeldzame oester waar toch wat leven te zien is: twee hooiwagenkrabben vallen de camera van Timo aan. We duiken verder uit over de kreeften die op jacht beginnen te trekken en over de strandkrabben, die hier over het zand marcheren, net alsof het kleine onderwater-generaaltjes zijn. Timo beslist om iets minder diep verder te duiken, want hij hoopt dat het zicht daar wat beter is. En dat is het ook. Als extra pluspunt is op de diepte rond een meter of zes de wand begroeid met duizenden oesters. Tussen de oesters schieten botervisjes heen en weer en zien we twee kleine sepia's. We voelen stilaan de stroming komen opzetten, dus net voor het half uur vindt Timo dat we genoeg westwaarts gedoken hebben.

Terugkeren dus en pal oost. Dan voelen we echt dat het stroomt. We duiken ondertussen rond de vijf meter en dat maakt het houden van de buoyancy er ook niet makkelijker op. We voelen dat we vanuit de diepte wat stroom krijgen en worden steeds omhoog gestuwd. Terug een klein beetje dieper, om dit te vermijden, maar geen succes. Het is een beetje vechten tegen de stroming, maar we kunnen toch nog goed genieten van de duik. Het is iets moeilijker dan op Oesterdam of in Grevelingen, maar het lukt best nog wel. We zien niet veel speciaals meer, behalve twee zeedonderpadden, een grote en vlak ernaast een kleintje. Ook hier weer de spookkreeftjes, maar het is te moeilijk om het aan Roel te tonen. Kreeften zitten er natuurlijk ook heel veel, maar dat weet elke Oosterschelde-duiker. Op het einde van de duik begint het echt te stromen en Timo, als duikleider, beslist om er een punt achter te zetten rond de 48 minuten. Hij wil toch niet te veel risico nemen door serieus buiten de kentering eruit te komen en het zicht (1-3 meter) valt ook een beetje tegen. Hij moet door de stroming serieus zijn koers corrigeren, maar we komen goed aan de kant.

De wind is ondertussen ook iets harder beginnen opzetten, dus er zijn al wel wat golven. Het is hier niet echt beschut, dus de wind heeft hier vrij spel. Al bij al was het niet echt een prachtige duik, maar het is wel een echte ervaring geweest met de stroming, het slechte zicht en dergelijke. Weer een ervaring rijker en die nemen we zeker mee naar onze volgende duiken. Heel erg goed voor het vertrouwen, want we hadden wel altijd alles onder controle. Uit het water geraken is nu makkelijker hier omdat er een extra trap is aangelegd, maar toch zorgen de grote stenen en de grote opstappen ervoor dat het niet het simpelste is. Alles terug in de auto, dan naar Klein-Brabant en een Duveltje drinken in 't Coolhem in Kalfort. Tof nababbelen over de duik en dan bedje in. Op zijn minst kunnen we zeggen dat het een 'speciale' duik is geweest.

Tholen, Strijenham: Nog eens op de kentering bij hoog water: al wat meer stroming

Jurgen en Timo nemen de auto naar Tholen, we passeren voorbij Oesterdam en daar is het vollebak, niet te doen. Het moet er echt een serieus potje zijn onder water, meer duikers dan onderwaterleven. Wij rijden verder naar Strijenham, hier doken we vorig jaar ook al eens rond de kentering bij laag water. Er staan ongeveer een tiental auto's, dus dat valt wel mee. Timo rijdt, want Jurgen had zijn band de dag ervoor platgereden en met zo'n klein janette-reservewiel kun je moeilijk de hele weg naar Tholen afleggen tegen 80 per uur. We gaan eerst eens kijken hoe we het beste duiken hier vandaag en beslissen even naar links te gaan en dan mee met de stroming te duiken om dichter bij de trap over de dijk uit te komen. De afstand parking-duikplaats-trap is wel een eindje en je kan hier overal relatief makkelijk het water uit. Zo gezegd zo gedaan.

Eerst alles optuigen en ons klaarmaken, nu een goede buddy-check: ja Timo heeft zijn bril niet meer op. We wandelen naar de trap en gaan hier bij vloed echt heel erg makkelijk in het water. Er zijn blijkbaar al sepia's want er komen twee duikers uit het water, die er een gezien hebben - zeggen ze. Wij duiken even uit op 0° en komen dan aan de wand die we eerst gewoon volgen. Er is wel wat sediment in het water, waarschijnlijk van die modderduikers van op Oesterdam ;-). We zien wat vanalles, zeker heel erg grote oesters en zeeanjelieren. Die zijn echt schitterend. We duiken zo'n 12 minuten naar links en keren dan terug om zo de wand de hele tijd af te palmen en erg dicht uit te komen bij de trap over de dijk. Het is echt heel erg aangenaam om met de stroming mee te duiken, hoewel het soms wat moeilijker is om ergens te blijven hangen als je meedrijft, zeker als je een foto wil nemen. We komen nog een vlokkige naaktslak tegen, die eitjes aan het leggen is en dit is echt een hele grote. Straf eigenlijk dat we die in de Oosterschelde nog niet eerder gespot hebben, maar nu we de eerste gezien hebben, zullen er wel meer komen.

Timo krijgt het al voor het half uur heel erg koud, dus we moeten er uit. Hij heeft geen zin om hier in het water ziek te worden, dus we komen eruit met nog 160 en 150 bar na dertig minuten duiken. Boven water is het iets warmer dan de voorbije dagen, dus dat is best aangenaam en zeker als je wat warm water over je heen kan kappen en je dan direct kan afdrogen. We rijden terug richting Bornem en drinken enkele Duvels in de Waggel en gaan dan een frietje halen. Het is een heel weekend heel erg ongezond eten geweest, twee keer friet en één pizza: Fast food rules!

Zondag 20 september 2009: Strijenham: algemene indruk, dik OK

We staan op om 08:15, maken ons klaar en rijden richting Kalfort, want daar hebben we afgesproken met Roel en Jurgen. Iedereen is er op tijd en we rijden naar Nederland. We nemen de afslag richting Tholen net voorbij parking T Scheld en volgen dezelfde weg als naar Bergse Diepsluis (Oesterdam). Timo had blijkbaar fout gekeken op het internet, want hij dacht dat we met hoog water erin zouden gaan rond de kentering, maar het is duidelijk laag water en precies heel laag. Tja dan doen we het zo maar hé, geen enkel probleem. We komen er toe - denken  we - want de GPS heeft ons naar de Schelphoekseweg gebracht, maar hier is geen duikplaats, enkel een klein haventje. We rijden even terug en dan verder tot we effectief door dijken en over en langs dijken hebben gereden en op de duikplaats aankomen. De weg komt uit op een huis en rechts ervan staat een gemaal, een mooi zicht, pittoresk plaatsje. Links van het huis is een kleine parking langs de dijk, er staan twee toiletten en hier staat het bordje Strijenham duikplaats 79. Dit is vanuit België de tweede duikplaats in de Oosterschelde en we zijn er dus ook op een uurtje geraakt. We gaan eerst eens een kijkje nemen en dan maken we ons klaar voor een duikje. Het te water gaan zal misschien niet simpel zijn, maar daar vinden we wel iets op.

Op de parking staan nog twee Belgen en Timo vraagt of het effectief de bedoeling is om hier links aan de trap te duiken en dan terug te keren. Bij laag water zeggen ze is dit inderdaad het beste. We moeten niet echt mega-rekening houden met de kentering want je kan er nog makkelijk in een half uur voor en na de kentering, af te raden is wel helemaal tussen het getij te duiken, want dan zou je wel eens midden in de Oosterschelde kunnen terecht komen. Top en klaar en wijle naar de trap. Het is een paar honderd meter wandelen, daar gaan we de trap af en zijn heel voorzichtig, want het is glad. Twee duikers komen er al uit en Timo helpt één van hen recht, want die was op handen en voeten uit het water gekomen en geraakte niet meer recht. Wij leggen ons materiaal op de kant en glijden op ons gat het water in. Dat is de enige manier, want er is hier geen trapje meer, enkel een stuk rots recht naar beneden tot ongeveer een meter. Na vijf minuutjes is iedereen er helemaal klaar voor en Eef heeft last om onder te geraken (met een extra 5 mm shorty, zonder meer lood), Timo neemt een kilo van Jurgen en steekt die bij Eef, dan lukt het wel. Ook bij Roel lukt het iets minder, maar iedereen is al snel mee.

We blijven ongeveer tussen de 5 en 9 meter, want daar is tegen de wand het meeste te zien. Timo ziet een groene wierslak en wijst naar Eef en daardoor zijn ze Roel en Jurgen al na 10 minuten kwijt. Het onderwaterlandschap bestaat hier enkel uit grote oesters die tegen de wand groeien, weinig of geen stenen of rotsen, en tussen de oesters zitten veel hooiwagenkrabben, grondels, kreeften (1 mega lobster), krabbetjes en dergelijke. Hier groeien heel veel anemonen en het is echt wel mooi. In het begin zien we veel slakjes en legsels van slakjes en verder meer oesters. Het zicht is niet slecht, maar ook niet mega-goed, zo'n drie tot soms zes meter. Na een half uur beslissen we terug te keren en iets hoger te gaan hangen. Dat is niet zo'n goed idee, want Eef schiet naar boven. Dus zeker rond de 5 meter blijven, geen probleem, want we hebben toch lucht genoeg. Dankzij de extra shorty heeft Eef geen kou, hetgeen heel goed is. Op onze terugweg komen we Jurgen en Roel terug tegen, we zien nog de oude houten staketsels die voor de sepia's hier gezet zijn, zien ook nog enkele harders voorbij zwemmen en komen boven op ongeveer 30 meter van de trap.

Het is vermoeiend om tegen de stroming in te zwemmen zelfs al is er niet zo heel veel. We geraken er toch snel en klauteren dan aan land, echt klauteren op handen en voeten want iets anders is niet mogelijk hier. De duiksport zal nooit de prijs winnen van meest elegante of sexy sport, tenminste boven water dan. We wandelen terug naar de auto, niemand heeft kou en dat is dik OK. De zon is er ondertussen ook doorgekomen en we warmen ons erin op. Dat was nodig, want deze morgen was het erg gemist, nu kan het nog een mooie dag worden. Strijenham is een leuke plaats, we zien wel dat we hier in de toekomst nog eens terug komen.