2012

Fotoalbum Oosterschelde

Duiken

Zaterdag 16 juni 2012 Wemeldinge Parking

Een klein beetje hoop vervult onze harten dat het weer gaat verbeteren, want het is de laatste paar weken echt slecht geweest. Vorige week was het zelfs zes beaufort aan de Oosterschelde en in zo'n weer duiken, is niet echt aan te raden. Dat is om problemen vragen, en niet om het watje uit te hangen, hé MVD. Dat betekende wel dat het al drie weken geleden was, van op de Zeelandbrug dat we nog gedoken hadden. Niemand vond dit leuk, maar we verkiezen veiligheid, want verantwoordelijk zou je het niet kunnen noemen in zes beaufort duiken. We vertrekken in Bornem net voor de middag en gaan naar Wemeldinge. Ik pik Roel op bij hem thuis en we rijden naar de Steldijk. Op een dik uur zijn we ter plaatse, eigenlijk best nog vroeg voor de kentering, want we moeten pas in het water om twee uur en we zijn er al iets over één. Op de Steldijk zien we dat Mark achter ons komt en op de parking zijn Jan en Ivan al ter plaatse. Er komt nog volk van Passioned Divers iets later toe: Dirk, Andy, Pascal, Sandrien en Kristof: een kleine groep, maar wel een leuke bende. We praten op voorhand al wat over duiken, het slechte weer en dan begint iedereen zich klaar te maken voor de duik. Het is hier een drukte van jewelste, want Pascal en Andy moeten zich zelfs dwars achter de andere auto's zetten om plaats te hebben. Nog nooit meegemaakt.

Tegen kwart voor twee zijn we klaar en is het eigenlijk nog een kwartier te vroeg om te starten, maar omdat er zoveel volk staat, denken we dat het handiger is en minder druk is om nu al te water te gaan. Het is hoog water kentering en dus moeten we een zes à zeven minuten uitduiken voor we effectief de wand bereiken. Het is veel makkelijker met hoog water hier te water te gaan, maar dan moet je wel over het ondiep stuk tot aan de wand. Het gaat vlot en we zien de wand verschijnen na zeven minuten. Even met serieuze zijstroming moeten kampen en een paar keer gestopt, dus valt nog wel mee. Op de wand staat nog veel stroming en we volgen die naar rechts. We hadden al gemerkt dat het zicht niet perfect was, maar wat wil je met de wind en regen van de laatste dagen. Al bij al valt het nogal mee, hoewel op sommige plaatsen ze ineens het licht uitdoen. We gaan direct naar twintig meter diepte en Roel begint goed te worden in kleine dingen te spotten. Hoewel de twee blauwtipjes die op de oesters zitten, niet echt kleine exemplaren zijn. Ik probeer met de nieuwe camera een paar deftige foto's te nemen, maar het is echt heel erg wennen om correct te focussen en eventueel bij te lichten. De andere camera was kapot, dus een nieuwe gekocht en nu de eerste keer testen. Ik moet wel een paar keer de connectie tussen camera en externe flitser terug in elkaar zetten, maar dat lukt allemaal; het blijft wel wennen. We duiken lange tijd op twintig of beneden twintig en we houden wel onze deco-tijd in het oog. We zien enkele grote zeedonderpadden, er liggen tientallen noordzeekrabben tussen de oesters, er zijn een paar echte joekels bij.

Net voorbij het half uur draaien we, want we moeten nog een lange weg terug en we weten niet waar we nog voor moeten stoppen. De eerste stop is een galatheakreeftje, schoon beestje en die blijft echt heel goed zitten. Ze duikt niet direct weg tussen de oesters, dus we kunnen even genieten van de mooie kleuren van het diertje. Dan passeren twee duikers nogal dicht bij ons en we zien niks meer, dus gewoon laten voor wat het is en heel erg langzaam naar boven. De computer van Roel staat iets conservatiever dan de mijne en die geeft zelfs tot vier minuten tegen deco aan, terwijl de andere met zes minuten het dichtste erbij was. Maar de meest conservatieve wint, dus we stijgen heel erg langzaam op. Op onze weg zien we nog een paar groene wierslakken, grote en kleintjes, nog meer zeedonderpadden en noordzeekrabben. Natuurlijk zit het hier vol van de kreeften ook, maar die worden bijna niet meer vermeld. We nemen wel even de tijd bij een grote kreeft om die eens van dicht te bekijken en genieten van de prachtige kleuren van het dier. We laten de kreeft ongestoord haar ding doen en zetten dan onze trage opstijging verder. We stijgen centimeter per centimeter op en zien eigenlijk niet echt veel speciaals meer. Na een uur duiktijd bevinden we ons op zes meter en dan beginnen we onze safety stop. We zien nog een paar kleine baby snotolfjes en het is eigenlijk zalig bij die beestjes onze safety stop te doen.

En dan is het terug naar de kant. Op het ondiepe plateau is het al iets meer beginnen stromen, nu na de kentering komt de stroming van de andere kant. We compenseren een beetje met de koers op het kompas en we komen vijf meter uit van de trap waar we te water gingen. Echt blij dat we zo goed genavigeerd hebben. De totale duiktijd is zeventig minuten in water van vijftien graden en dan kunnen we terug de trap op en naar de auto om daar alles terug in te pakken. We wachten nog een tien minuutjes eer iedereen uit het water komt en dan kunnen we nog iets gaan drinken in de Smits met de hele bende. We zagen bij onze aankomst dat ook ScubaLibre hier kwam duiken, dus we gingen allemaal even dag zeggen en een praatje maken. Daarna zien we hen nog even in de Smits en we genieten van het zonnetje op het terras. Na een uurtje keren we terug naar België en dan is het frietjes, Duvel en voetbal kijken bij Jurgen thuis. Een perfecte afsluiter van een leuke dag.