Zondag 16 oktober 2011: Zeelandbrug: Blauwtipjes en nog maar één harlekijnslak
Timo komt net terug van Peoria, Illinois, USA van een business trip en probeert zo snel mogelijk te leven volgens Belgische tijd om zo de problemen van een jetlag te minimaliseren. Gisteren lukte het al behoorlijk en vandaag probeert hij dat ook te doen door een duikje te maken met Roel op Zeela
ndbrug. Vorige keer kon Roel er niet bij zijn wegens verhuis naar zijn nieuwe woning en had dus de harlekijnslakjes nog niet gezien. We hopen die weer tegen te komen vandaag. Timo gaat Roel ophalen rond een uur of tien om nog tijd genoeg te hebben om naar Zierikzee te rijden, maar eerst even te stoppen om zijn fles nog te vullen. We rijden naar Wemeldinge om daar bij Oktopussy zijn fles te vullen en dan verder naar Zeelandbrug. We zien daar Andy, Mark, Dirk en Dirk: die zitten hier in Smits iets te drinken vooraleer ze duiken hier op de Steldijk. Wij rijden echter verder naar de Zeelandbrug. We komen er eigenlijk een paar minuten te laat toe om nog deftig op tijd te zijn voor de kentering, maar er is weinig wind en de stroming lijkt wel mee te vallen vandaag. We zijn snel klaar en vertrekken de duik aan de duiktrap om zo wat diepte te halen en dan naar het oosten te duiken, na een half uur keren en dan terug via de pijler en dan uit het water. We zien wel hoe we het hier doen.
We maken ons helemaal klaar aan de kant om niet te lang in het water te hangen, want het is al een frisse zeventien graden aan de oppervlakte en op diepte zal het veertien worden. Wanneer we klaar zijn en ons hoofd onder water steken zien we al direct dat het zicht niet OK is. Zijn er zoveel duikers voor ons geweest of is het gewoon minder? Het is blijkbaar een beetje van beiden, want de eerste meters is het heel slecht, maar dan verbetert het een beetje tot een tweetal meter zicht. We duiken over de blokken en zoeken wat diepte op tot een meter of veertien en daar zien we het normale leven van de Oosterschelde. De zeedonderpadden liggen op de bodem en poseren voor ons, de bla
uwtipjes zijn weer alom aanwezig, het is raar dat we die de eerste keren niet zagen bij onze duiken hier. Misschien zaten ze er toen niet zoveel, maar nu dus wel. We tellen ze zelfs niet meer en tonen enkel de eerste aan elkaar. Wulken glijden hier ook in grote getale over de bodem en gaan niet uit de weg voor de heremietkreeftjes die hier ook vaak zitten. En dan ziet Roel een naaktslak, niet een blauwtipje of een andere veelvoorkomende soort, maar hij ziet zijn eerste harlekijnslak en geniet van het zicht. Het is nu de tweede keer dat Timo die ziet en hij vindt nog steeds dat het schitterende tropisch-uitziende beestjes zijn. Voor Roel is het de eerste keer en hij vindt het ook schitterend. Dan verder duiken en we proberen nog andere dingen te spotten, maar dat lukt niet zo goed.
We zien deze duik heel erg veel hooiwagenkrabben die vaak per twee zitten, misschien is het de tijd waarin ze een partner zoeken of zoiets. Na iets over het half uur keren we terug richting de duiktrap en bekijken elk holletje tussen de rotsen. Timo ziet één grote galathea-kreeft en daarna nog een paar kleinere exemplaren. Ook die zijn echt heel erg knap. Een fluwelen zwemkrab zit hier ook. We weten eigenlijk niet of we die al vaak gezien hebben hiervoor, maar nu valt het op dat dit wel een mooi beestje is: rode kraaloogjes en blauwe puntjes op de grootste scharen, echt wel mooi. We zullen die vroeger ook al wel gespot hebben, maar nu neemt Timo een beetje de tijd om hier wat meer aandacht aan te besteden: leuk beestje. Op vijftig minuten doen we onze safety stop en dan keren we terug naar de kant. We zitten nog maar ter hoogte van de eerste pijler, dus we beslissen om hier terug naartoe te duiken, even errond en dan verder tot de trap om er daar de duik te beëindigen. Aan de pijler krijgen we het echt wel koud, maar we duiken nog tot een dikke vijfenzestig minuten. We zien niks speciaals meer, maar genieten toch van het einde van de duik. We komen verkleumd uit het water en stappen direct naar de auto om ons om te kleden.
We hebben warm water mee, dus we kunnen ons in het zonnetje makkelijk omkleden nadat we de grootste koude van ons af hebben gespoeld. Dan camera en lamp afspoelen en vertrekken naar Klein-Brabant. We laten onderweg Jurgen weten dat we bij de Vadde iets gaan drinken en hij komt naar daar. Roel trakteert (een deel) want hij heeft zijn honderdste duikuur gedaan vandaag. Proficiat. Terwijl wij een Duveltje drinken in de Vadde en een beetje napraten, is Veerle en Famke bezig met hun laatste duik in de Nekker in Mechelen om hun Open Water te behalen. We krijgen te horen dat ze geslaagd zijn: proficiat Famke en Veerle: nu kan het echte werk beginnen. Tegen een uur of vijf keren we terug naar huis en rusten een beetje uit voor de TV. Vandaag niet te laat maken om niet te veel last te hebben van een jetlag en dan morgen al direct gaan werken. Dat zal ook nog eits geven se.
Leuk om nog eens gedoken te hebben en we hebben langer onder water gehangen dan we verwacht hadden. Ondanks de bodem-veertien graden toch langer dan een uur onderweg geweest. Misschien kunnen we er dit jaar nog een paar doen. We zien wel.
