2011

Fotoalbum Oosterschelde

Zondag 28 augustus 2011: Strand van Sint-Annaland

Zondag vroeg opstaan, want het is vroeg kentering. Timo gaat Jurgen thuis oppikken en dan rijden ze naar Roel om zo verder te rijden naar Zeeland, naar Sint-Annaland. Omdat de kentering zo vroeg staat, verkiezen we daar te duiken, dan kunnen we een beetje na de kentering te water ook. Wanneer we toekomen bij Roel is die nog niet echt wakker, dus even wachten en met een half uurtje vertraging vertrekken. Tja dan hadden wij ook een half uur langer in ons bed kunnen steken hé. Niet erg allemaal, want we duiken en iedereen staat klaar met zijn materiaal en ook de flessen goed gevuld. We vertrekken in Kalfort naar Sint-Annaland en omdat het nog zo vroeg is (om acht uiteindelijk vertrokken) is er nog niet veel volk op de baan en geraken we er ongeveer een uurtje. Vorige week was dat iets langer, maar het was dan ook namiddag. Het zal de eerste keer worden voor Ju dat hij hier met goed zicht zal duiken. Eerder dit jaar waren J, B en E al eens hier komen duiken, maar dan was het volop nog 'den bloei' en hadden ze problemen met hun lampen. Nu is die gedaan, want vorige week was het zicht heel erg goed en hopelijk vandaag ook.

Zoals gezegd zijn we er op een uurtje en beginnen ons direct klaar te maken. Er staat een strak windje en we zijn blij wanneer we effectief ons duikpak ook kunnen aandoen - dat zorgt toch voor een beetje warmte. Uiteindelijk halen we de kentering toch bijna: het is maar een paar minuten te laat wanneer we te water gaan. Maar zoals gezegd hebben we hier toch iets meer tijd om te duiken dan andere plaatsen zoals bijvoorbeeld Wemeldinge waar je toch echt de kentering moet halen. Voila, wij dus klaar en stappen naar de kant van het water en stappen de dijk af langs het strand. We gaan te water halverwege het strand en de punt, plannen om een twintig minuten ongeveer naar het westen te duiken en dan naar het oosten om zo bijna bij de kant aan het strand terug te keren. Zo gezegd zo gedaan.

We komen aan de plaats aan waar we te water moeten gaan en dat lukt al bij al goed. De stenen zijn hier ontdaan van het wier, dus glad is het niet. Het waait wel een beetje, dus we moeten zeker ons evenwicht goed houden, maar geen probleem voor ons. Timo leidt de duik met J aan zijn rechterkant en R aan zijn linkerkant. Hier is het makkelijk duiken en we zien ook al direct dat het zicht prefect is. Je ziet al vijf - zes meter ver en dat is in de Oosterschelde eerder de uitzondering dan de regel. Maar niet hier op Sint-Annaland. De keren dat ik hier al gedoken heb is het zicht steeds goed. We vertrekken en komen al snel op een diepte van een meter of vier, dan naar zes en dan keren we zo dat de rifwand aan onze linkerkant hangt. We zien al direct veel oesters, veel bruine plooislakken, net zoals vorige week. Het is straf dat we die vroeger nooit eerder gezien hebben, of anders zijn die gewoon meer aanwezig dit jaar. In elk geval zijn we alledrie blij met deze duik, nu al. De kleine visjes zwemmen hier rond en je ziet veel zeesterren, veel kreeften, een aantal botervisjes en nog andere levensvormen. Uiteindelijk bereiken we het diepste stuk van de duik rond de negen meter. Verder en dieper gaan we hier niet, want daar ligt ons keerpunt.

Timo doet teken aan beide buddies dat het tijd is om terug te keren en dat doen we vlotjes en in synchrone stijl: we ontdekken hier spontaan een nieuwe discipline: synchroon duiken - neen niet van een plank. En dan zien we iets bizar: een botervisje komt al kronkelend voor onze neus aangezwommen, krinkelt en kronkelt door het heldere water en raakt de bodem. Daar wordt hij aangevallen door een viertal grondels en dan ineens is het speelse gekronkel voorbij en ligt de botervis roerloos en dood op de bodem. Dat is straf: we wisten niet dat grondels zo gevaarlijk konden zijn of zijn dit killer-grondels? Iets verder zien we nog een ander schouwspel, maar dat was niet de eerste keer: twee krabben vechten om een kleinere krab en uiteindelijk trekt de winnaar zich terug tussen de sponzen en de oesters. Dit is al een duik geweest, amai. En het is nog niet gedaan. Vijf minuten na het keerpunt wenkt Timo de aandacht van zijn beide buddies. Eindelijk zelf eens een zeedahlia ontdekt hier op het stuk waar de bodem zanderig is. Het is een prachtexemplaar en een heel erg grote ook: groter dan een mensenhand. Echt prachtig vinden we het. We genieten een vijftal minuten van het beestje, want een zeedahlia is een dier en geen plant, en dan zijn we terug op pad.

Ineens is het even over met de pret. Timo kijkt naar rechts en ziet Roel niet meer. Onderweg waren die J en B van plaats verwisseld, maar ineens is R verdwenen. We keren even op onze vinnen terug, maar vinden hem niet direct. Timo beslist om van zes meter naar drie meter te duiken richting kant omdat de boten hier soms dichtbij komen. Bij het bovenkomen zien we Roel in de verte aan de oppervlakte hangen. Hij was even naar een bruine plooislak aan het kijken en keek op, zag ons nog, keek terug naar de slak en was ons kwijt, wanneer hij ons opnieuw zocht. Even een korte poging om ons terug te vinden, maar al snel gestaakt. Verbazend dat we elkaar bijna nooit kwijtspelen en als het zicht zo goed is en alles zo ondiep toch weer wel. Aandacht mag niet verslappen gasten! Voor de rest is er geen enkel probleem en blijven we vlakbij elkaar hangen. We duiken nog een twintig minuten verder tot waar het zand de overmacht neemt van oesters en andere begroeiing in de hoop om sepia's te zien. Dat lukt al direct en we zien er zelfs twee. Tja iedereen gelukkig. Die zeedahlia maakte het toch tot een iets leukere duik dan vorige week, maar voor de rest hebben we niet veel speciaals gezien. Nog een grote heremietkreeft, een hele hoop kleine hooiwagenkrabben, maar zoals gezegd: niks speciaals. dat neemt niet weg dat we het niet mooi meer vinden of dat het ons niet bevalt, want dat doet het elke keer toch weer. We stoppen de duik dan en gaan uit het water na een duiktijd van ongeveer zeventig minuten.

Alles terug in de auto en dan naar België terug, want er is hier in de buurt niet veel open. Bij de Vadde ene gaan drinken en dan naar huis en Timo speelt nog even taxi. Veerle komt er ook nog even bijzitten en speelt ook taxi en dan maken we er nog een rustige zondagnamiddag van.