De Opleiding Advanced Open Water Diver
We waren met z'n drieën aan onze Open Water gestart: Mike, Eef en ikzelf. Ondertussen hebben we met een aantal vrienden een initiatie duiken gekregen van Scubalibre (Andy, kleine Flor en Frans - merci hé mannen) en enkelingen hebben zich toen laten verleiden om ook met de Open Water te starten. Dit zijn Jurgen, Aagje, Koen en Roeland. En zoals de Ju al vermeld had in ons gastenboek, starten we met onze advanced:
Wij kiezen voor onze eerste Advanced open water dive op zondag 6 juli in De Nekker in Mechelen. Wij dat zijn, Eef, Mike, Roeland, Koen, Aagje, de Ju en ikzelf. We hebben ondertussen zowat de hele vriendenkring kunnen overtuigen mee te doen; de rest (Sigi en Kate, voel jullie aangesproken) van de vriendenkring volgt ons niet. Ze zullen het zich nog beklagen.
We starten dus met 7 aan onze eerste module advanced open water. Er staan ons nu 5 duiken te wachten om een stapje verder te zetten in ons duikavontuur om wat advanced'er te worden in onze bezigheden: Peak Performance Buoyancy, Onderwaternavigatie, Nachtduik, Opsporing en berging, Diepduik. Onze eerste is Peak Performance Buoyancy op 6 juli in De Nekker. Het is echt schitterend dat je een uur kan oefenen en oefenen en verder nog eens oefenen om dat neutraal drijfvermogen onder te knie te krijgen. Er zijn verschillende oefeningen: zien dat het lood perfect is, uitgetrimd de vinger boven het wateroppervlak houden, 5 meter stop doen zonder referentie, een plezierduik en tegelijk op het drijfvermogen letten en ze testen ons door van 3 meter naar 8 en tot 10 te gaan. Steeds moet dit allemaal lukken zonder te veel op en neer te jojo'en. Één van onze instructeurs laat ons ook even zien hoe we een referentie kunnen maken wanneer er geen is: namelijk door een boei op te laten en die draad als referentie te gebruiken. We hebben goed geoefend en nog een beetje een vrije duik gedaan. We waren bij de debriefing wel fier dat onze divemaster (Peter) tegen de instructeur (Andy) zei dat we goed horizontaal in het water liggen en dat het allemaal heel goed was. De 5 meter stop was wel even wat moeilijker, maar dat lukte uiteindelijk toch de tweede keer tamelijk goed. Veel geleerd en we duiken nu met serieus wat minder kilo dan daarvoor. Timo gaat van 8 naar 4.5 en Eef gaat ook van 8 naar 6. Toffe leerschool en toffe duik.
Onze tweede duik voor de advanced is Onderwaternavigatie op 13 juli 2008. Eef was wel een beetje nerveus voor deze duik, want windstreken, graden instellen en oriëntatie zijn niet echt haar ding. Zoals gewoonlijk zijn we op tijd in De Nekker en we oefenen eerst aan land: graden zetten, koers volgen, terugkeren, een vierkant navigeren, een driehoek lopen met een handdoek over het hoofd: niet gemakkelijk. Het lijkt ons vooral lachwekkend voor de toeschouwers: zeven mensen met een handdoek over het veld zien crossen en maar geometrische figuren navigeren. Na een uurtje het water in en als bij wonder lukt alles eigenlijk heel goed, zelfs van de eerste keer. Je bent wel zodanig met het navigeren bezig dat je je diepte niet zo erg onder controle hebt. Eerst is het altijd Timo die navigeert en Eef die de afstand telt. We moesten over een afstand van 30 meter een touw volgen en onze vinslagen tellen om zo ongeveer te weten hoeveel afstand je aflegt met hoeveel slagen. Timo doet 36 slagen over 30 meter en Eef slechts 26. Dan wisselen we de rollen van navigeren en tellen om en ook bij haar lukt het allemaal redelijk goed. Heen en terug, driehoek, vierkant. Een uur geoefend op navigeren en we hebben nog een halve fles over, ook dit krijgen we stilaan onder controle. We navigeren met ons twee nog eens naar het platform en terug en op één meter na komen we er perfect op uit. Timo kwam boven en botste bijna tegen de plastic flessen die boven water hangen zonder dat we het platform of de draad gezien hadden. Even snel afdalen, de thermocline duikelijk voelen aan het platform en terug. Weeral veel bijgeleerd vandaag, het was echt leuk.
Onze derde duik is een Nachtduik. Dat is al veel minder: we voelen wel serieus wat spanning, zelfs een klein beetje stress. In het donker onder water en dan alles nog onder controle houden en niet in paniek slaan. We komen samen tegen 20:45 aan de ingang van De Nekker. We laden onze spullen over in verschillende auto's en gaan naar de parking. Frankie zal deze keer briefen. Hij legt snel nog de belangrijkste zaken uit en dan is het duiken. Divemaster Denis (net als zondag) gaat met ons mee om ons wegwijs te maken in De Nekker. We nemen de kant waar normaal de vissers zitten en normaal komen daar geen duikers omdat vissers dat niet tof vinden: hoe komt dat nu? We starten net voor het helemaal donker is en we duiken met onze lampen, anders zou het toch iets te donker zijn. Het is eigenlijk een echt bevrijdend gevoel, helemaal geen stress, enkel een beetje gezonde spanning. De lichtbundels van onze lampen geven voldoende licht om elkaar in het oog te houden en om de vissen die nu iets actiever zijn, te kunnen bewonderen. Onze verwachtingen worden serieus overtroffen: tientallen rivierkreeftjes, twee snoeken (1 van 20 cm en 1 van bijna 60 cm) - eigenlijk is dat wel een heel mooi beest onder water. We zien veel baarzen en twee palingen of tenminste wij zien er één en Denis ziet er twee. Het geoefende oog ... We moeten vooraleer we uit het water komen nog een oefening doen: navigeren heen en terug. Dat lukt tamelijk goed, maar het is best wel moeilijk in het donker: kompas, lamp, luchtvoorraad in het oog houden en ook nog eens goed uitgetrimd zijn: eventjes is dat wat te veel van het goede, maar we krijgen het stilaan onder controle. Eerst navigeert Timo en telt Eef de afstand van 30 meter, heen en terug en dan doen ze het omgekeerd. Het lukt relatief goed; het is te zeggen we komen een meter of zo van onze vertrekplaats uit, we vinden dit niet slecht voor onze eerste navigatie oefening in het donker. Het belangrijkste is dat we terug aan de kant komen zonder al te veel problemen. Goed bezig. We drinken met de groep nog iets en gaan naar huis. Het is 01:30 als we thuis zijn.
Vierde duik in rij: Opsporing en (hopelijk ook) berging. We komen aan in Mechelen en het weer is niet echt schitterend, geen zonovergoten tropische stranden, wel een hoop donkere wolken waaruit af en toe een serieuze regenbui op onze nek terechtkomt. Maar geen nood: nat worden we toch vandaag. We zijn nog steeds met z'n zevenen en er zijn twee mensen bij in opleiding voor OWD. Veel succes onder begeleiding van Flor, kleine Flor en Danny. Onze taken voor vandaag: eerst maken we een kruispeiling op het hoofd van kleine Flor, die zal dan een fluo-oranje kegel laten zakken en dan zwemmen we 20 meter uit elkaar om zo samen te komen op de plaats waar Flor het kegeltje gedropt heeft. We moeten het kegeltje zoeken op een diepte van 6.5 meter. We zakken en zien het niet direct. Dus Eef blijft zitten op de Nekker bodem en Timo draait rondjes met een touw in de hand: na 3/4 toer heeft hij de kegel al: dik OK. Een luchtzak aan vastmaken en lucht indoen en dan stilletjes alles naar boven brengen. Volgende opdracht: Eef telt vinslagen en Timo navigeert om een uitdeinend spiraal te vormen. Volgens grote Flor is dat perfect verlopen. Hij kon het vanaf de kant vanop een tafel goed in het oog houden. Nog een laatste opdracht: navigeren op het platform: Eef volgt het kompas perfect, maar Timo is de tel kwijt. Het maakt niet veel uit, want het is gewoon ijskoud onder de thermocline en we komen eruit, maar we zitten wel in de juiste koers slechts drie meter van het platform, we zagen het natuurlijk nog niet door het slechte zicht. We doen nog even de oefening met een paar rondjes meer met de koord en dan na een lange les van toch bijna twee uur komen we uit het water. Weer een volgende module met succes afgwerkt. Ook onze vrienden deden het schitterend vandaag: buddy-team: Koen en Roeland, en team Aagje, Mike en Jurgen. Voor de verandering eens van buddy team verwisseld. We hebben ons weer goed geamuseerd. We merken wel dat deze duiken na elkaar serieus een hoop vertrouwen geven. In situaties waarin men vroeger licht zou panikeren of stressen, doen we dit nu veel minder. Alles weer kei-cool.
Onze laatste duik om onze advanced open water te halen: diepduik in het Nationaal Park Oosterschelde. Vanaf 8 mei 2002 is de Oosterschelde een nat
ionaal park onder de naam Nationaal Park Oosterschelde. Het leven in de Oosterschelde is onder water namelijk zeer gevarieerd en uitbundig, voor veel soorten is het een belangrijke kraamkamer. Op de zandgronden is vaak nog wel het een en ander aan leven te zien, zij het wat minder dan op de dicht begroeide harde substraten van de dijken en andere werken van Rijkswaterstaat. In de Oosterschelde wordt om die reden veel gedoken door duikers vanuit verschillende delen van Europa (Bron: wikipedia). Dat klinkt veelbelovend, wat zal dit bieden: meer onderwaterleven dan we al gezien hebben en ook duiken tot dieptes die tot nu toe nog onbekend zijn voor ons. We rijden naar Goes Sas met een groot aantal duikers: Eef, Timo, Mike, Roel, Jurgen, Aagje, Koen, Denis, Yves, Nele, Flor, Flor, Danny, Chantal. De anderen (Paul, Hilde, Dirk, André, Jos) zien we ineens daar. We maken ons klaar om te water te gaan rond 15:25 - om 15:50 is het laag water vandaag. Dat lukt vrij vlotjes: Eef duikt links van Flor, dan Timo met rechts naast hem Mike en dan Dirk die de groep sluit. De eerste tien meter is een regelrechte ramp: zicht nihil. Dwars door stof en vanalles ondefinieerbaar palmen we naar iets grotere dieptes. We houden gewoon Flor vast bij zijn vest om hem niet uit het oog te verliezen. Eens we hierdoor zijn opent zich een totaal nieuwe wereld. We zwemmen over een invasie van brokkelsterren; het lijkt bijna een plaag; zoveel zijn er hier. We zoeken onder het goedkeurende oog van kreeften, noordzeekrabben en hooiwagenkrabben (veel vertegenwoordigd deze duik) de diepte van 24 meter op. Het licht is op de weg ernaartoe al stilaan uitgegaan, dus we hebben nu volop onze lampen nodig. We gaan niet tot de dertig meter, maar voor ons hoeft dit eigenlijk niet persé: het is ons vooral te doen om de schoonheid van de duik. Nadat we de diepte hebben gehaald, keren we stilaan terug naar minder diepe waters en we duiken enkel nog om wat te zien nu. Het gevoel dat we krijgen van de getijden is wel iets speciaals en het geeft ons weer meer vertrouwen en ervaring en dat is net waar het ons is om te doen. We zien tijdens onze duik ook nog: zeeanjelieren, slangsterren, zeesterren, een botervisje, een zwarte grondel, schol, zeeappels en je zou bijna vergeten te vermelden dat er heel veel oesters zitten. Er is nog één ding dat mij dan persoonlijk is opgevallen: wanneer je naar boven kijkt is het water echt schitterend groen. Ik vind die groene kleur zo mooi dat ik die nooit nog zal vergeten. Oosterschelde, we'll be back! Na 47 minuten en na een prachtige ervaring komen we terug boven water, tuigen alles af, spoelen snel al wat af en gaan iets drinken in de zaak net beneden de dijk. Voor ons was het een schitterende ervaring en we kunnen onszelf vanaf nu Advanced Open Water divers noemen: WE ZIJN GESLAAGD!
